Als we het over een herder hebben, weten ongetwijfeld veel hondenliefhebbers over wat voor soort hond we het hebben. Wist je echter dat er behoorlijk veel varianten van een herder bestaan? De Australische Herder is één van de varianten en komt, zoals je wellicht zou verwachten, níet uit Australië. Nee, dit ras komt van origine uit Amerika en men heeft daar voor deze benaming gekozen.
Veel baasjes van een herder zijn het er over eens; het opvoeden van een herder vergt de nodige kennis en discipline. Dat geldt ook zeker voor het opvoeden van een Australische Herder. Dit ras is simpelweg niet al te makkelijk op te voeden en heeft de nodige aandachtspunten. Als je jouw herder op de juiste manier op weet te voeden, geniet je echter jarenlang van een zeer hechte band. Een gemiddelde Australische Herder wordt zo’n 13 jaar oud.
Samenvatting Australische Herder
Dit zijn de belangrijkste eigenschappen van de Australische Herder.
1. Uiterlijke kenmerken
Over het algemeen zijn de meeste herders tamelijk groot. Geldt dat ook voor de Australische Herder? Nou, een reu kan een maximale schofthoogteDe hoogte vanaf de grond tot aan de bovenkant van de rug, gemeten bij de voorpoten.X van 60 centimeter bereiken, terwijl een teefje maximaal 53 centimeter hoog kan worden. Dit zijn behoorlijke afmetingen, met name als we naar de rest van de lichaamsbouw kijken. Hij heeft namelijk niet alleen een relatief hoog lichaam, maar ook nog een relatief lang lichaam. Al met al zijn de lichaamsafmetingen zeker een punt waar je rekening mee moet houden.
De Australische Shepherd, zoals dit ras ook genoemd wordt, heeft een behoorlijk guitige kop. Dat is met name te danken aan de oren die ietwat aan de zijkant gedragen worden. Desalniettemin draagt hij in de meeste gevallen de oren omhoog; deze oren kunnen behoorlijk groot zijn en hebben voor een Australische Shepherd een onwijs belangrijke rol. Zij zijn namelijk in staat om onwijs goed te horen en hun gedragen daar op aan passen. Verder valt bij de kop ook de snuit op; deze snuit is relatief lang en kent vaak meerdere kleuren.
De ogen van dit ras zijn ook behoorlijk opvallend. Als je oogcontact met een Australische Herder maakt, heb je namelijk echt het idee dat iemand je aankijkt. Hij kan je indringend aankijken met zijn bruine of blauwe ogen. Doordat de ogen een amandelvorm hebben, vallen ze behoorlijk goed op.
De kop van een Australische Herder loopt naadloos over in een brede en krachtige nek. Deze nek loopt op zijn beurt weer over in een rechte rug. Het borstbeen van dit ras wordt iets vooruit gedragen en de poten hebben een gemiddelde lengte. Aan het einde van de rug is een relatief korte staart te vinden. Over het algemeen wordt namelijk gehanteerd dat de staart van een Australische Herder niet langer dan 10 centimeter mag zijn. De staart is goed behaard, maar dat geldt ook zeker voor de rest van het lichaam.
Bij een Australische Herder zijn voornamelijk de staart en de kraag bijzonder goed behaard. Op deze plekken is de vacht behoorlijk dik en kan de hond daardoor ook een ietwat wilde uitstraling hebben. De kleur van dit ras kan behoorlijk variëren: de standaardkleuren zijn eigenlijk zwart, blauw merle en rood merle. In de praktijk zie je vaak dat een Australische Herder meerdere kleuren heeft. De kleuren worden met elkaar gecombineerd en dat is onder meer bij de poten en in de kop goed zichtbaar.
2. Gedrag
In het begin van dit artikel heb je kunnen lezen dat niet elk baasje geschikt is voor het opvoeden van een Australische Herder. Waar dat mee te maken heeft? Onder meer met de bijzondere werklust en het doorzettingsvermogen van dit ras. Hij is namelijk het liefste de hele dag aan het werk of hij rent het liefste de hele dag buiten rond. Ook vindt hij het heerlijk om allerlei hondensporten uit te voeren; denk daarbij aan flyball, herdersproeven, gehoorzaamheidsproeven en behendigheidssporten.
Naast zijn werklust is het ook een bijzonder aanhankelijke hond. Hij is het liefste de hele dag bij je en ligt daarbij bij voorkeur ook nog het liefste tegen je aan. Voor mensen met een kantoorbaan is dit ras dan ook niet de meest geschikte optie. Je moet simpelweg veel aandacht aan een Australische Herder besteden, aangezien hij onwijs dol is op menselijke aandacht.
Dé 12-delige musthave puppy checklist
Binnen een gezin is een Australische Herder dan ook graag het middelpunt. Hij kan het met iedereen goed vinden, hij is lief voor kinderen en hij kan ook goed overweg met andere huisdieren/honden. Ook hierbij is het wel weer van belang dat je hem voldoende positieve aandacht weet te geven. Als jij elke avond op de bank een film ligt te kijken, krijg je vanzelf een zware kluif aan je Australische Herder. Hij wil namelijk de hort met jou op, hij wil leuke spelletjes doen en hij wil aandacht krijgen. Een Australische Herder kan behoorlijk ver gaan om die aandacht uiteindelijk af te gaan dwingen.
Een Australische Herder wordt omschreven als één van de meest intelligente honden. Deze intelligentie komt bijvoorbeeld bij behendigheidsproeven of gehoorzaamheidsproeven naar boven. Als je van deze intelligentie geen gebruik maakt, gaat de Australische Herder zijn slimheid juist tegen je gebruiken. Hij is je vervolgens ongetwijfeld te snel en te slim af. Deze intelligentie kan je echter ook in je voordeel gaan gebruiken. Hij vindt het namelijk heerlijk om klusjes uit te voeren of om bepaalde spelletjes met je te spelen. Al met al is een Australische Herder een onwijs slimme, lieve en leergierige hond. Tegelijkertijd vertoont hij bepaalde gedragingen waar je absoluut rekening mee moet houden.
3. Verzorging
Als je een Australische Herder op straat rond ziet lopen, valt ongetwijfeld de dikke vacht direct op. Zoals gezegd is deze vacht met name bij de kraag en bij de staart behoorlijk dik. Het is dus van belang om deze vacht goed te verzorgen en schoon te houden. Dat doe je door de vacht meerdere keren per week goed door te borstelen. Heeft je hond veel buiten gespeeld? Dan kan het ook helpen om een vochtig doekje over bijvoorbeeld zijn kop te halen. Op die manier voorkom je dat vuil en bacteriën zich in de dikke vacht kunnen gaan nestelen.
Twee keer per jaar komt een Australische Herder in de rui terecht. Op dat moment kan je het beste de stofzuiger altijd bij je houden, aangezien je de haren overal in je huis tegen gaat komen. Voor de rest kent dit ras weinig specifieke verzorgingsbenodigdheden. Het enige waar je je aandacht op moet vestigen, is de basiszorg. Denk hierbij aan het knippen van de nagels, het poetsen van de tanden en het goed schoonhouden van de kop.
Het advies is om je hond regelmatig goed te observeren. Bepaalde oogafwijkingen en heupdysplasie komen namelijk geregeld voor bij dit ras. Onder heupdysplasie verstaan we een bovengemiddelde slijtage van bepaalde gewrichten. Doordat deze gewrichten zo snel slijten, ervaart de Australische Herder veel pijn. Mocht er sprake van deze aandoening zijn, merk je dat ongetwijfeld direct aan het (manke) loopje van hem. Zorg dat je hier scherp op bent en raadpleeg de dierenarts als je het niet volledig vertrouwd.
4. Opvoeding
Is het opvoeden van een Australische Herder heel moeilijk? Nee. Moet je rekening met bepaalde karaktereigenschappen houden? Ja, absoluut. Zoals gezegd is het een hond die ontzettend veel aandacht vraagt. Dit begint eigenlijk al tijdens de opvoeding. Je moet veel aandacht aan de opvoeding geven, je moet continue met hem bezig zijn en je moet continue een bezigheid voor hem zoeken. Als je hem tijdens de eerste maanden veelvuldig in zijn mand laat liggen, creëer je vanzelf een probleem voor jezelf.
Tijdens de opvoeding is het daarom van belang om hem zijn plek te laten kennen. Zorg dat je een specifieke taak voor hem hebt en zorg ervoor dat je hem veelvuldig bij je hebt. Als je een kantoorbaan hebt, is dit hoogstwaarschijnlijk niet de meest geschikte hond. Mocht je er desondanks voor kiezen om een Australische Herder in huis te nemen, moet je rekening gaan houden met zijn continue drang naar aandacht én zijn intelligentie. Deze intelligentie staat binnen de opvoeding ook centraal, aangezien hij jou ongetwijfeld te snel/slim af kan zijn. Zorg er dus al tijdens de opvoeding voor dat je Australische Herder zijn intelligentie kan gebruiken.
Voor de rest is het een onwijs leergierige hond. Tijdens de opvoeding kan je hier de vruchten van plukken, aangezien hij commando’s en dergelijke redelijk snel oppakt. Het is daarbij wel van belang dat je hem met veel liefde behandeld. Een Australische Herder is een zogeheten gevoelshond en heeft dus niks aan een harde hand. Zorg tijdens de opvoeding voor duidelijke regels, duidelijke commando’s en behandel hem met veel aandacht. Als je dat voor elkaar weet te krijgen, ga je de vruchten plukken van zijn leergierigheid en intelligentie.
5. Beweging
Het mag duidelijk zijn; een Australische Herder vindt het niks om stil te liggen. Hij wil het liefste de hele dag door bewegen, hij doet graag spelletjes en hij is graag aan het werk. Zorg er dus voor dat je dagelijks deze beweging aan je herder weet te geven. Als je hem te weinig laat bewegen, krijg je een onwijs zware kluif aan hem. Maak dus lange wandelingen, laat hem in je (afgesloten) tuin ravotten, speel leuke spelletjes met hem en laat hem voor je werken. Het is een slimme hond die zijn intelligentie perfect in combinatie met voldoende beweging kan gebruiken.
Door zijn verleden heeft een Australische Herder bovendien een goed uithoudingsvermogen. Je kunt dus urenlang met hem wandelen en je kunt hem naast de fiets met je mee laten rennen. Hij doet alles voor én met je, zolang hij maar met jou mag zijn. De hond is behoorlijk aanhankelijk en beweegt daarom ook het liefste samen met jou. Moraal van het verhaal: zorg voor onwijs veel beweging per dag. Daar heeft een Australische Herder simpelweg behoefte aan.
6. Geschiedenis
De benaming Australische Herder is eigenlijk niet “correct”, aangezien deze hond níet uit Australië komt. Nee, een Australische Herder werd voor het eerst in Noord-Amerika gefokt. In die regio waren verschillende fokkers bezig met het kruisen van Europese en Australische honden. In diezelfde periode werden Merinoschapen vanuit Europa naar onder meer Australië en Amerika geëxporteerd. De verhalen vertellen ons dat door deze schapen de eerste benaming voor dit ras “Australian Shepherd” werd.
Hoe een Australische Herder exact tot stand gekomen is, is niet bekend. Dat wil zeggen; de exacte kruising is nooit bekend geworden. Men denkt dat langharige Collies, Duitse Herders en Baskische Herders (verre) voorouders van dit ras zijn. Maar, dit valt dus niet met 100% zekerheid vast te stellen.
In het verleden werden de Australische Herders veelvuldig op boerderijen en rodeo’s gebruikt. Ze vervulden de rol van herder, ze konden perfect objecten voorttrekken en ze waren dankzij hun intelligentie ook ideaal voor de entertainment. In Amerika zijn de honden daarom jarenlang gebruikt in verschillende hondenshows. Momenteel worden overigens nog steeds veel hondensporten beoefend waarbij de Australische Herders zeker niet voor spek en bonen mee doen.
Door het verleden heeft een Australische Herder een goed uithoudingsvermogen en een leergierig karakter. Bovendien is hij gewend aan veel aandacht en leven om zich heen, waardoor het onwijs belangrijk is om hem die aandacht ook nu nog te geven. Weet je dat voor elkaar te krijgen? Dan geniet je van één van de slimste hondenrassen met een onwijs lief en loyaal karakter.
