Een Anatolische Herder is een prachtige berghond met een uniek karakter. Door dit unieke karakter is de hond niet voor elk baasje geschikt. Als je echter een band met deze herder op weet te bouwen, groeit hij uit tot het beste maatje in jouw leven. Dit van origine Turkse ras heeft een geschiedenis die tot wel 6000 jaar teruggaat.
De Turkish Guard Dog, zoals de bijnaam van deze herder soort luidt, heeft behoefte aan een strikte opvoeding. De herder moet weten wie zijn baasje is en kan vervolgens tot een loyale en lieve hond opgevoed worden. Dit ras staat bekend vanwege de intelligentie en zelfstandigheid. Een gemiddelde Anatolische Herder kan 13 tot 15 jaar oud worden; de maximale schofthoogteDe hoogte vanaf de grond tot aan de bovenkant van de rug, gemeten bij de voorpoten.X kan oplopen tot 81 centimeter.
Samenvatting Anatolische Herder
Dit zijn de belangrijkste eigenschappen van de Anatolische Herder.
1. Uiterlijke kenmerken
Zoals nagenoeg alle herder soorten heeft ook dit ras een behoorlijk groot en gespierd lichaam. Een reu Turkish Guard Dog weegt op volwassen leeftijd hierdoor tussen de 50 tot 65 kilo; een teef weegt tussen de 40 tot 55 kilo en is daarmee een stukje lichter. Met een maximale schofthoogte van 81 centimeter voor een reu en 79 centimeter voor een teef is dit niet zomaar een hond die je even op schoot neemt.
Als je deze herder ziet staan, valt zijn brede kop direct op. De brede kop heeft een lichte welving en een rechthoekige voorsnuit. Doordat de lippen iets naar beneden hangen, lijkt een Anatolische Herder ietwat droevig. Dat beeld wordt verder versterkt door de ietwat diepliggende en kleine oogjes. Daarentegen zijn de oortjes van deze herder middelgroot en hebben deze een driehoekige vorm. Bij dit ras vallen de oortjes altijd naar beneden, waardoor de zijkant van de brede kop deels bedekt worden.
De brede kop loopt over in een eveneens brede nek met daaronder een brede borstkas. De rug is licht gebogen; dat geldt eveneens voor de staart van dit ras. Als deze herder in staat van oplettendheid is, wordt de staart over de rug gedragen. In alle andere situaties draagt deze herder zijn staart hangend. Ondanks dat de rug licht gebogen is, straalt dit lichaamsdeel bij deze herder één en al kracht uit.
De vacht van de Turkish Guard Dog heeft van nature één van de volgende kleurvarianten:
- Kangal: geelachtig met een donkere kleur in het gezicht.
- Akbas: volledig witte vacht met een zwarte neus.
- Karabas: vaalgeel/witte vacht, een donkere kleur in het gezicht en her en der zwarte vlekken op het lichaam.
De drie benamingen komen overigens uit het Turks, waar de Anatolische Herder oorspronkelijk vandaan komt. Aangezien het in Turkije soms behoorlijk koud kan zijn, heeft deze herder van nature een dubbele (goed isolerende) vacht. De onderste vacht is dichtbegroeid doch kort, terwijl de bovenste vacht kort tot halflang is en een behoorlijk stevige structuur kent.
2. Gedrag
De geschiedenis van de Anatolische Herder heeft ervoor gezorgd dat deze hond van nature zeer zelfstandig is. De vroegere taak van deze hond was om de kudde te beschermen, waardoor de herder intelligent, zelfstandig en zelfverzekerd is. Deze mate van zelfverzekerdheid is ook terug te zien als je een dergelijke herder ziet staan; het lichaam straalt één en al kracht en zelfverzekerdheid uit.
Doordat deze herder soort zo zelfstandig is, heeft hij vaak moeite met andere mensen. Naar zijn baasje toe is hij zachtzinnig, maar andere mensen hebben het niet makkelijk met deze hond. Mede hierom is een gedegen opvoeding van belang; een Anatolische Herder moet weten waar hij aan toe is en raakt daardoor zeer gehecht aan zijn baasje
Dé 12-delige musthave puppy checklist
In de omgang met andere honden is dit ras relatief sociaal. Maar, deze herder is wel een meester in het beschermen van zijn eigen terrein. Als baasje zijnde moet je dit in goede banen zien te leiden, zodat je kan voorkomen dat de herder opstandig c.q. agressief tegen andere honden wordt. Ook hiervoor geldt dat de hond absoluut een gedegen opvoeding moet hebben.
Tot slot is een herder in staat om met kinderen om te gaan. Het advies daarbij is echter om je herder nooit alleen met je kind te laten. Met zijn stevige en sterke torso kan de Anatool (per ongeluk) je kind pijn doen.
3. Verzorging
Door het verleden van dit ras is een Anatool prima in staat om lange stukken te wandelen. Dit ras heeft namelijk een prima uithoudingsvermogen, weet zichzelf altijd te redden en heeft de beschikking over een gespierd lichaam. Helaas brengt dit wel een risico op onder meer dysplasie in de heupen en elleboog. Het advies is om je Anatolische herder goed in de gaten te houden; mocht je hond pijnklachten vertonen, dan kan dit mogelijkerwijs door de dysplasie komen. Deze aandoening zorgt ervoor dat gewrichten behoorlijk snel slijten.
Daarnaast is het ook aan te raden om ongeveer één keer per week de vacht van je herder goed te borstelen. Als de herder in de rui is, kan je deze frequentie verhogen naar twee of drie keer per week. Leg bij het borstelen extra nadruk op de staart van je herder; de haren op de staart kunnen soms een nogal wilde/woeste uitstraling krijgen.
Tot slot kan je de nagels van de herder in de gaten houden. Normaliter is het niet aan de orde dat je deze moet knippen; het ras is van nature namelijk erg gezond. Het kan echter nooit kwaad om een regelmatige controle uit te voeren op de lengte/conditie van de nagels.
4. Opvoeding
De opvoeding is bij een Anatolische Herder van levensbelang. Zonder de juiste opvoeding gaat de hond namelijk ongewenst gedrag vertonen. Zorg daarom voor een consequente, duidelijke en strikte opvoeding. Jij bent de baas en door dat uit te stralen, gaat de herder jou ook echt als zijn baasje zien. Tijdens de opvoeding is het absoluut níet aan te raden om de harde hand te gebruiken; bij dit ras gaat dat ten koste van de onderlinge band en het onderlinge vertrouwen. Ook kan je hiermee agressiviteit oproepen.
Aangezien een Anatool van nature zeer zelfstandig is, is het prima om hem ietwat vrijheid te geven. Tijdens de opvoeding moet je echter duidelijk aangeven wat de grenzen zijn. Dat geldt zowel voor de grenzen binnenshuis als buiten op straat in de omgang met andere honden. Op het gebied van socialisatie heeft een Anatool namelijk het nodige te leren.
Zorg daarnaast voor een intensieve en wisselende dagbesteding voor je hond. Een Anatolische Herder heeft geen behoefte aan elke dag dezelfde dagindeling; dit kan bij dit ras leiden tot mentale vermoeidheid. Deze mentale vermoeidheid zorgt er uiteindelijk voor dat de herder compleet zijn eigen gang gaat. Probeer daarom regelmatig lange stukken met hem te lopen, lekker met hem te spelen en hem deels ook vrij te laten in de dagbesteding
Als je een Anatolische Herder op een strikte en consequente manier opvoedt, ben je verzekerd van een maatje voor het leven. Hij gaat je namelijk als zijn grote baas zien en plaatst jou als het ware op een voetstuk. Met een consequente opvoeding dwing je respect en vertrouwen bij je herder af; dat is van levensbelang bij dit ras.
5. Beweging
Van nature heeft dit ras een bijzonder lang uithoudingsvermogen. Dit uithoudingsvermogen wil het ras ook regelmatig aanspreken; voldoende beweging is daarom van vitaal belang. Loop lange stukken met je herder, laat hem regelmatig los lopen en zorg ook binnenshuis voor de nodige beweging.
Let bij de beweging eveneens op voldoende variatie. Je herder vindt het heerlijk om los rond te rennen, maar ook met zwemmen of speuren maak je dit ras zeer gelukkig. Probeer daarnaast eens een gehoorzaamheidscursus uit of laat de herder naast je fiets met je mee rennen. Door je herder van voldoende beweging te voldoen, houd je hem gelukkig en gezond.
Bij het bewegen is het aan te raden om scherpe bochten en traplopen te voorkomen. Het lichaam van dit ras is daar simpelweg niet voor gebouwd. Laat je jouw herder te vaak op een trap lopen? Dan loopt je hond een vergroot risico op dysplasie; de aandoening waarbij de gewrichten bijzonder snel slijten.
Een optimaal bewegingspatroon voor je Anatolische Herder bestaat dus uit meerdere soorten bewegingen. Langdurige stukken wandelen, lekker naast de fiets mee rennen of heerlijk speuren in het bos; op die manier weet je jouw herder gelukkig te maken.
6. Geschiedenis
De geschiedenis van de Anatolische Herder gaat terug tot ruim 6000 jaar geleden. Volgens de verhalen is de oorsprong van dit ras terug te vinden in Centraal-Azië en Turkije. In Turkije is dit ras zelfs uitgegroeid tot een ware cultheld. In de hierboven genoemde gebieden hadden de herders een belangrijke rol; zij moesten kuddes beschermen tegen wilde dieren. Onder andere wolven en beren waren de “tegenstander” van deze sterke herder soort. Door deze taak groeide dit ras uit tot een bijzonder sterk en zelfstandig ras.
Deze herders waren al eeuwenlang populair in Turkije, waarna het ras meegenomen werd naar onder meer Engeland en Amerika. In deze landen had men behoorlijk veel moeite met het ras, aangezien ze niet al te gehoorzaam zijn bij een inconsequente opvoeding. In Engeland en Amerika werd dit ras dan ook al snel gekruist met onder meer Golden Retrievers en Labrador Retrievers. Onder de noemer “Anatolische Herder” vallen dus ook deze rassen die gemengd zijn met een Golden Retriever of een Labrador Retriever.
De geschiedenis is in ieder geval van grote invloed op het gedrag van de huidige Anatool Herders. Deze herders zijn zelfstandig, hebben behoefte aan een consequente opvoeding en hebben een sterk lichaam met oneindig veel uithoudingsvermogen. Voor de opvoeding heeft dit de nodige gevolgen; door een Anatolische Herder consequent op te voeden, verkrijg je in ieder geval een ongelooflijk loyale en gehoorzame hond.
