Op basis van de naam zou je mogen verwachten dat dit ras een soort van poolhond is. En wat blijkt? Dat is ook het geval. De Alaska Malamute kan het beste omschreven worden als een poolhond met een zachtaardig karakter. Dit ras vindt zijn oorsprong in het noorden van Alaska; een grote en koude suitaat in Amerika.
Met dank aan zijn voorouders heeft een Alaska Malamute enkele kenmerkende eigenschappen. Dat geldt zowel voor zijn uiterlijk als voor zijn gedrag. Vanwege deze eigenschappen is het onwijs belangrijk om deze hond op de juiste manier op te voeden. Het is echter ook belangrijk om onder ogen te zien dat deze hond níet voor iedereen geschikt is. Als je het voor elkaar weet te krijgen om een goede band met een Alaska Malamute op te bouwen, kan je daar intens én langdurig van genieten. Deze hond gaat namelijk voor zijn baasje door het vuur en wordt relatief oud; 12 tot 15 jaar.
Samenvatting Alaska Malamute
Dit zijn de belangrijkste eigenschappen van de Alaska Malamute.
1. Uiterlijke kenmerken
Aangezien de Alaska Malamute een poolhond is, heeft dit ras een tamelijk dikke vacht. Dat is met name het geval bij de ondervacht. Deze ondervacht voelt enigszins wollig aan en heeft een bijzondere structuur. Op deze vacht vind je vervolgens dekharen die relatief dik en grof zijn. De haren hebben een gemiddelde lengte en kunnen verschillende kleuren hebben. De kleur van de vacht varieert namelijk van lichtgrijs tot volledig wit en van bruin tot zwart. Wel is het zo dat alle honden binnen dit ras witte poten, een witte buik en witte details in het gezegd hebben.
Als je naar het hoofd van een Alaska Malamute kijkt, zie je een relatief brede kop met een forse voorsnuit. Deze snuit is niet al te lang, maar valt wel bijzonder goed op. De ogen zijn niet al te groot, terwijl de oren in een wigvorm omhoog staan. In verhouding met de afmeting van de kop zijn deze oren niet al te groot. Bij de ogen valt overigens nog op dat deze een (donker)bruine kleur hebben. Deze kleur vormt een fraai contrast met de witte details in het gezicht.
De relatief brede kop loopt over in een nek die licht gebogen is. Deze nek loopt vervolgens over in een diepe borst en in een ietwat aflopende rug. De rug is bij de nek het hoogst en loopt vervolgens beetje bij beetje naar beneden af. In verhouding is het achtereinde van een Alaska Malamute daardoor een stukje lager dan de nek. Het achtereinde kenmerkt zich verder nog door één bonk spieren; dit is misschien wel het krachtigste lichaamsdeel van een Alaska Malamute. Aan het einde van de rug is een relatief lange staart te vinden. Deze staart wordt soms omhoog gedragen, maar bevindt zich ook vaak in een krulvorm op de rug.
Al met al heeft een Alaska Malamute een bijzondere uitstraling. Van nature is dit een onwijs sterke hond, maar dat zie je niet direct aan zijn lichaam terug. Dit komt mede door de ondervacht; deze dikke vacht zorgt er eigenlijk voor dat je het gespierde lichaam van dit ras niet ziet. Waar je deze spieren wél ziet, is dus aan het achtereinde.
2. Gedrag
Het verleden van dit ras is op verscheidene manieren terug te zien in het karakter. Men zegt wel eens gekscherend dat een Alaska Malamute twee verschillende kanten heeft. Het ene moment profileert deze hond zich als een ideale gezinshond, terwijl de hond in een andere situatie in een overlevingsmodus terecht komt. In een dergelijke modus leeft hij volledig voor zich en gaat hij door het vuur om zichzelf te beschermen.
Met name de overlevingsmodus kan voor problemen met dit ras zorgen. Voor deze modus is namelijk in de hectische en drukke maatschappij eigenlijk geen plek meer. Als je een Alaska Malamute in huis neemt, moet je onwijs consequent zijn. Je moet hem met veel respect behandelen en je moet hem echt het gevoel geven dat hij “thuis” is. Als hij zich ergens niet op zijn gemak voelt, komt namelijk zijn vroegere overlevingsinstinct weer naar boven.
Verder valt bij het gedrag op dat dit ras behoorlijk zelfstandig, intelligent en zachtaardig is. Als hij zich volledig thuis voelt, groeit hij al snel uit tot een ideale gezinshond. Een hond die graag in het gezin opgenomen wordt en graag aandacht krijgt. Ondertussen ligt wel altijd gevaar op de loer bij dit ras. Dankzij zijn verleden heeft dit ras namelijk ook moeite om met andere honden om te gaan. Dat is zeker het geval bij honden met hetzelfde geslacht. Buitenshuis is een Alaska Malamute voor niemand bang, terwijl hij binnenshuis juist onwijs tolerant voor andere huisdieren én kinderen is. Deze schijnbare tegenstelling zorgt ervoor dat het gedrag van een Alaska Malamute niet altijd te begrijpen en te voorspellen is. Dit is dan ook de meest voorname reden waarom niet elk baasje een dergelijke hond op kan voeden.
Dé 12-delige musthave puppy checklist
3. Verzorging
Deze poolhond heeft te maken met een relatief dikke vacht. Deze vacht moet absoluut goed onderhouden worden, aangezien de vacht anders kan gaan irriteren. Dit betekent dat je de vacht regelmatig door moet borstelen en dat je jouw Alaska Malamute soms ook een trimbeurt moet (laten) geven. Daarnaast moet je uitgaan van het feit dat een Alaska Malamute twee keer per jaar in de rui terecht komt. Als dat het geval is, komen de haren uit de ondervacht los. Je hele huis ligt vervolgens vol met dikke dotten haar.
Voor de rest heeft dit ras niet al te veel verzorging nodig. Je moet echter uiteraard wel aan het gebruikelijke denken: het schoonhouden van de oren, het poetsen van de tanden en het bijknippen van lange nagels. Ondertussen is het ook van belang om scherp te zijn op mogelijke gezondheidsrisico’s. Over het algemeen is dit ras behoorlijk gezond, maar er zijn toch enkele aandoeningen die bovengemiddeld vaak voorkomen bij de Alaska Malamute honden.
Bij dit ras is de kans op dysplasie in de heup en een maagkanteling bovengemiddeld groot. Bij deze aandoeningen is het van belang om tijdig aan de bel te trekken bij de dierenarts. Observeer je hond daarom regelmatig en kijk hoe hij bijvoorbeeld op lange wandelingen reageert. Behalve de eerstgenoemde aandoeningen komen ook nog staar, distichiasis (haartjes op de oogrand), polyneuropathie (neurologische aandoening) en chondrodysplasie (dwerggroei) bovengemiddeld vaak voor bij dit ras. Tot slot moet je ook extreem scherp zijn op bepaalde huidproblemen. Een Alaska Malamute kan bijvoorbeeld last krijgen van huidontsteking of hypothyreoïdie; in dat geval heeft de hond last van een slecht werkende schildklier. Een symptoom van dat syndroom kan onder meer extreme haaruitval zijn.
4. Opvoeding
De opvoeding van een Alaska Malamute is een hels karwei. Je moet onwijs consequent, gedisciplineerd en streng zijn. Tegelijkertijd moet je ervoor zorgen dat de hond respect voor jou gaat krijgen. Dat doe je door duidelijk te communiceren, door strikt en consequent te zijn en door hem veel liefde te geven. Ondertussen heeft het absoluut geen zin om extreem boos te worden en om wilde armbewegingen te maken. Dit ras heeft voornamelijk behoefte aan positiviteit en een liefdevolle behandeling.
Tijdens het opvoeden moet je ook veel tijd en aandacht aan de socialisatie geven. Zoals reeds bekend zijn deze honden op een nogal bijzondere manier opgegroeid. Ze kunnen daardoor in de overlevingsmodus terecht komen en vervolgens alleen nog oog voor zichzelf hebben. Dit uit zich onder meer in agressie tegenover andere honden van hetzelfde geslacht. Door op jonge leeftijd je Alaska Malamute pup al met andere honden om te laten gaan, kan je dit zoveel mogelijk indammen.
Daarnaast vraagt het wandelen met dit ras nogal de nodige aandacht. Het is namelijk bijna niet te doen om deze hond al snel los te laten lopen. Als hij los loopt, komt zijn instinct namelijk naar boven drijven. Hij vertrouwt volledig op zijn instinct en hij kan dus opeens verdwenen zijn. Zorg dus dat je dit uiterst serieus neemt en dat je tot in de treurnis met hem blijft trainen. Uiteindelijk kan je op die manier van jouw Alaska Malamute een zeer lieve, loyale en betrouwbare hond maken. Onthoud dat dit niet makkelijk zal zijn. De bewijsdrang, zijn innerlijke instinct en zijn verleden spelen een belangrijke rol tijdens de opvoeding. Neem de opvoeding dus onwijs serieus, besteed hier veel tijd aan en behandel je hond met veel respect. Dat respect ga je vervolgens weer in de vorm van veel liefde terugkrijgen.
5. Beweging
Vroeger had een Alaska Malamute een belangrijke functie: het trekken van sledes en jagen op wild. Door deze functie heeft dit ras nog steeds een zeer gespierd en atletisch lichaam. Daarbij moet hij het niet van zijn snelheid hebben, maar voornamelijk van zijn uithoudingsvermogen. Dat is dan ook iets waar je rekening mee moet houden bij het uitlaten van de hond. Het advies is sowieso om hem veel te laten bewegen. het zou daarom ook ideaal zijn als je een afgesloten achtertuin hebt. Hij kan zich dan prima gedurende de dag buiten vermaken en ondertussen aan de benodigde beweging komen.
Op het moment dat je hem te weinig beweging aanbiedt, ga je dit aan zijn gedrag merken. Hij moet namelijk op een andere manier zijn energie dan kwijt en kan onder meer hierdoor veel gaan huilen. Ook andere gedragsveranderingen kunnen herleid worden naar een gebrek aan beweging. Ga daarom dagelijks lange wandeltochten maken, laat hem naast de fiets mee rennen of laat hem lekker in je afgesloten tuin loslopen.
Tijdens de zomerperiode is het aan te raden om juist níet lang te wandelen. De dikke vacht kan er namelijk voor zorgen dat je hond last van oververhitting krijgt. Zorg er daarom ook voor dat je de vacht tijdens de zomerperiode goed vochtig houdt. Beperk de wandelingen of loop juist in de vroege ochtend of zwoele avond een langer stuk. Zodra de temperatuur boven de 15 graden uitkomt, is het in ieder geval verstandig om voorzichtig te zijn.
6. Geschiedenis
Het mag duidelijk zijn waar de Alaska Malamute zijn oorsprong vindt; in Alaska. In die regio waren deze honden eigenlijk de beste maatjes van de Eskimo’s. De honden trokken de sledes, sleepten boten tijdens het vissen en waren aan het jagen op onder maar kariboes. De naam Alamute komt overigens van de Eskimo stam Mahlemuts vandaan. Deze Eskimo stam stond te boek als een visser stam in het noordwesten van de regio.
Aan het einde van de 18e eeuw bleek dat de honden minder nodig waren. Dat had onder meer met de vondst van goudgebieden te maken. Gelukkig waren er enkele oplettende hondenliefhebbers die deze verandering aan zagen komen. Eva Seeley, Milton Seeley en Arthur Walden zorgden er hoogstpersoonlijk voor dat het ras niet uit zou sterven. Ze wisten de populatie weer op orde te brengen en vanaf 1950 doet dit ras dienst als een huishond.
Veel mensen vinden het uiterlijk van een Alaska Malamute ongetwijfeld prachtig. Qua karakter is dit ras echter niet voor iedereen weggelegd. Lees je daarom goed in, laat je goed informeren en denk goed na over het in huis nemen van een Alaska Malamute. Dit ras is namelijk nog nooit verleerd om te overleven; deze overlevingsdrang kan in de huidige maatschappij echter voor problemen zorgen. Weet jij de Alaska Malamute op de juiste manier op te voeden? Dan geniet je jarenlang van een betrouwbare, krachtige en lieve hond.
