Op veel vlakken zijn mensen en honden met elkaar te vergelijken. Bij zowel mensen als bij honden komen bijvoorbeeld veelvuldig dezelfde aandoeningen voor; epilepsie is daar een bekend voorbeeld van. In dit artikel lees je alles over epilepsie bij je hond. We geven aan wat de oorzaak van epilepsie bij honden is, wat epilepsie bij een hond überhaupt is, welke mogelijke behandelingen er bestaan en wat je kunt doen om epilepsie bij je hond te voorkomen.
Heb je zelf wel eens een epileptische aanval gehad of bij iemand anders gezien? Als dat het geval is, weet je hoe onwijs vervelend en ook angstig een dergelijke aanval is. Dat is niet alleen het geval als een mens een epileptische aanval krijgt, maar ook als een hond een epileptische aanval krijgt. Het is daarom onwijs belangrijk om je hier goed over in te lezen, zodat je bij een dergelijke aanval op de juiste manier kunt gaan handelen. Daarmee kan je namelijk blijvende gezondheidsproblemen van jouw hond voorkomen.
1. Wat is epilepsie bij honden?
Allereerst is het goed om te weten dat epilepsie bij een hond relatief vaak voorkomt. Het is een neurologische aandoening waar een hond behoorlijk veel last van kan hebben. Op het moment dat er sprake van een epileptische aanval is, vindt er een ontsporing van de hersenactiviteit plaats. De hersenen van de hond functioneren tijdelijk niet meer goed, waardoor er een ontlading in de hersenen ontstaat.
Deze ontlading zorgt uiteindelijk voor een typische epileptische aanval. Je hond kan hierbij neervallen, je hond kan hierbij schokkende bewegingen maken en je hond heeft hierbij zijn eigen bewegingen niet meer onder controle. Het is dus goed mogelijk dat hij allerlei rare bewegingen met zijn poten gaat maken.
Hoe vaak en met welke intensiviteit een epileptische aanval plaatsvindt, is afhankelijk van de ernst van de neurologische aandoening. Sommige honden hebben hier eens in de zoveel dagen last van, terwijl er ook honden zijn die hier eens in de zoveel jaar last van krijgen. Zoals gezegd is een dergelijke aanval onwijs vervelend en angstig om te zien. Het doet pijn om je hond te zien lijden en je voelt je machteloos. Door je goed in deze aandoening in te lezen, kan je gelukkig op de juiste manier gaan handelen. Daardoor maak je een dergelijke aanval voor je hond iets draaglijker.
Epilepsie bij een hond kan onderverdeeld worden in twee varianten: secundaire epilepsie en primaire epilepsie. Bij de primaire epilepsie vindt de aanval plaats zonder een duidelijke oorzaak; een dergelijke aanval kennen we ook bij mensen. Een epileptische aanval wordt als een primaire epilepsie aanval gezien indien uit onderzoek niet duidelijk blijkt waar de aanval vandaan komt. Het is ook mogelijk dat er uit dit onderzoek juist wel een duidelijke oorzaak komt; in dat geval is er sprake van een secundaire epileptische aanval. Deze aanval gaat gepaard met andere gezondheidsproblemen bij de hond:
- Ernstige aandoening aan de lever.
- Ernstige aandoening aan de nier.
- Een te laag suikergehalte.
- Hersenaandoeningen, zowel tumoren als infecties.
- Vergiftigingen.
Tot slot is het een feit dat eigenlijk alle honden last van epilepsie kunnen krijgen. Onderzoek wijst echter uit dat bepaalde hondenrassen bovengemiddeld veel risico lopen op deze aandoening. Bij een Labrador Retriever, een Bouvier, een Border Collie, een Golden Retriever en een Duitse Herder is de kans op een epileptische aanval bovengemiddeld hoog. Ben je het baasje van één van deze honden? Dan is het advies om te allen tijde uiterst scherp te zijn.
2. Wat moet je doen als je hond een epileptische aanval heeft?
Heeft jouw hond last van een epileptische aanval? Dan is het onwijs belangrijk om op de juiste manier te reageren. Dit klinkt misschien als het opentrappen van een deur die al open stond, maar het kan van groot belang zijn voor jouw hond.
Allereerst is het zaak om de aanval te herkennen. Een aanval kan in een paar seconde opspelen en vervolgens al direct weer klaar zijn. Het is ook mogelijk dat je hond urenlang last van deze aanval heeft. Dat is ook direct het lastige aan deze aandoening; elke hond reageert hier anders op, afhankelijk van onder meer de intensiviteit van de aanval.
Je kunt epilepsie bij je hond herkennen aan een ietwat dwaze blik. Dat is eigenlijk het eerste signaal van een aanval die er aan zit te komen. Op het moment dat de aanval in de ictus fase terecht komt, is er sprake van de echte aanval. Je hond kan daarbij omvallen, je hond kan urine verliezen, je hond kan krampachtige bewegingen maken en je hond kan met zijn kaken gaan klapperen en/of gaan schuimbekken. Deze fase is onwijs vervelend om te zien. Duurt de fase langer dan 10 minuten? Dan is het advies om direct de dierenarts te bellen. In de praktijk blijkt vaak dat de aanval binnen enkele minuten over gaat.
Dé 7 geheimen voor een gehoorzame hond
Na de ictus fase komt de hond langzaamaan bij. De bewegingen van hem zijn wellicht aan het begin wat ongecontroleerd. Ook kan je hond veel en veel meer gaan drinken. Met name de ictus fase is dus bepalend voor de intensiteit van de epileptische aanval. In onderstaand rijtje hebben wij enkele tips voor je opgesomd voor gedurende de ictus fase:
- Blijf zo rustig mogelijk. Je kunt op dit moment eigenlijk niks anders dan observeren, afwachten en vooral niet in paniek raken.
- Heb je een telefoon bij? Film het voorval; dit kan je later eventueel aan de dierenarts laten zien.
- Zorg ervoor dat je hond zich nergens aan kan stoten; schuif meubels aan de kant en zorg ervoor dat mensen op afstand blijven (als de aanval buiten plaatsvindt).
- Noteer de duur van de aanval, de verschijnselen en overige zaken die je opvallen. Ook dit is waardevolle informatie voor de dierenarts.
- Laat je hond volledig met rust. Ga je hond niet aaien en probeer hem niet te kalmeren. Dat levert alleen maar averechts resultaat op.
- Duurt de aanval langer dan 10 minuten? Bel dan direct de dierenarts.
Het is ongelooflijk goed voor te stellen dat je het zelf super lastig vindt om rustig te blijven. Dat is echter wel het enige wat je kunt doen bij epilepsie bij je hond. Het heeft geen zin om hem aan te halen of om hem proberen te kalmeren. De ontlading in zijn hersenen heeft volledig de macht over zijn lichaam op dat moment; door hem te kalmeren, wordt hij in ieder geval niet rustiger. Probeer daarom zo rustig mogelijk te blijven en de overige tips op te volgen.
3. Valt epilepsie bij je hond te behandelen?
Heb jij recent epilepsie bij jouw hond vastgesteld? Aan de hand van bovenstaande tips kan je, als het goed is, jouw dierenarts van alle noodzakelijke informatie voorzien. Het is daarbij onder meer bepalend of dit de eerste aanval bij jouw hond was of dat je hond al vaker last van epilepsie heeft gehad.
Was dit de eerste aanval bij jouw hond? Dan is het zaak voor de dierenarts om een uitgebreid onderzoek in gang te zetten. De eerste stap die daarbij genomen kan worden, is een bloedonderzoek. Indien er geen duidelijke oorzaak uit het bloedonderzoek naar voren komt, kan een dierenarts voor een zogeheten CT-scan kiezen. Met die scan kunnen de hersenen van je hond gescand en bekeken worden. Blijkt ook uit deze scan niks? Dan gaat de aanval de boeken in als een “primaire epileptische aanval”.
Als je hond in de nabije toekomst vaker last van epileptische aanvallen krijgt, gaat de dierenarts ongetwijfeld een behandelplan opstellen. De keuze om wel of niet te behandelen, is afhankelijk van de lengte van de aanvallen, de ernst van de aanvallen en de frequentie waarmee de aanvallen plaatsvinden. Op basis van deze bevindingen kan eventueel gestart worden met een medicinale behandeling.
Is het zo dat je hond al vaker last van epilepsie gehad heeft? Dan is het mogelijk om je hond zelf te behandelen met thuismedicatie. Deze medicatie heb je van de dierenarts in een eerder stadium gekregen. Het gaat hierbij om één van de volgende medicijnen: Phenobarbital, Fenytoïne of Diazepam. Voor welke medicatie de dierenarts kiest, is dus van meerdere factoren afhankelijk. Laat je goed informeren en onthoud goed hoe je deze medicatie bij je hond kunt toedienen.
4. Kun je epilepsie bij je hond voorkomen?
Nee, het is helaas niet mogelijk om epilepsie bij een hond te voorkomen. Een epileptische aanval is in 99% van de gevallen namelijk niet aan te zien komen. Deze aanval komt vanuit het niets en kan ook weer in het niets verdwijnen. Pas als een hond vaker last van een aanval krijgt, is het zaak om met een serieuze behandeling te starten.
Mocht er epilepsie bij jouw hond optreden, is het onwijs belangrijk om rustig te blijven. Blijf kalm, maak de omgeving rondom je hond vrij en houd eventueel je kinderen uit de buurt. Een epileptische aanval is namelijk alles behalve prettig om te zien. Het kan behoorlijk angstig zijn en je voelt je ongetwijfeld wanhopig en machteloos. In de meeste gevallen gaat de aanval gelukkig binnen 10 minuten weer over. Is dat niet het geval? Dan hoef je één ding te doen: de dierenarts te bellen.
Is het zo dat honden met epilepsie minder oud worden dan “gezonde” honden? Nee, dat is zeker niet het geval. Epilepsie bij een hond is niet levensbedreigend, maar kan dat wel worden. Zorg dus dat je altijd scherp bent, dat je na een epileptische aanval op de juiste manier handelt en dat je de instructies van de dierenarts goed opvolgt.
